Στα τέλη
Μαϊου 2013, λίγο πριν το κλείσιμο της σχολικής χρονιάς, βρεθήκαμε στο 1ο
Δημοτικό Σχολείο Χολαργού μετά από πρόσκληση της Διεύθυνσης του σχολείου προς
τους γονείς για παιχνίδι από κοινού με τα παιδιά. Και ενώ ξεκινήσαμε
επιφυλακτικά και αμήχανα, γρήγορα μπήκαμε με ενθουσιασμό στο παιχνίδι και με
την καθοδήγηση της καθηγήτριας Φυσικής Αγωγής χωριστήκαμε σε ομάδες και παίξαμε
μαζί, γονείς και παιδιά. Εντυπωσιαστήκαμε από την εφευρετικότητα του Διευθυντή
κ. Γ. Γαμβρινού και της καθηγήτριας Φυσικής Αγωγής κ. Βίβιαν Παπαγεωργίου, που
είχαν κατασκευάσει, μαζί με τα παιδιά, παιχνίδια από «άχρηστα» υλικά, όπως τα
κουτιά της συσκευασίας από μπαλάκια τέννις και μπουκάλια από αναψυκτικά. Τα
παιχνίδια, πέρα από την καλλιέργεια της συνεργασίας και τη σωματική άσκηση,
έδιναν συνεχές ερέθισμα για σκέψη. Τη στιγμή που το πλαστικό μιας χρήσης
αποτελεί αυτονόητη ευκολία και η περιβαλλοντική μας ευαισθησία εξαντλείται στον
κάδο ανακύκλωσης, με αφορμή τα παιχνίδια από «άχρηστα» υλικά, μπήκαμε στη
διαδικασία να σκεφτούμε πραγματικά οικολογικά.
Στις αρχές
Ιουνίου 2014, το σκηνικό ξαναστήθηκε στο 1ο Δημοτικό Σχολείο
Χολαργού. Η βασική ιδέα ήταν η ίδια, δοκιμασμένη και πετυχημένη με μεγάλη
αποδοχή! Αυτή την φορά, είδαμε επιπλέον και νέες εφαρμογές από τις καθηγήτριες Φυσικής Αγωγής του σχολείου μας και ευχαριστηθήκαμε
βλέποντας ότι η εξαιρετική δουλειά της προηγούμενης χρονιάς συνεχίστηκε, αλλά
κυρίως εξελίχθηκε!
Με μεγάλη
χαρά, πήραμε μια γεύση από τη δουλειά
που κάνουν οι εκπαιδευτικοί που τολμούν να δώσουν μια απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο ρόλος του δασκάλου
σήμερα. Αυτούς τους ανθρώπους που
δουλεύουν αθόρυβα και ουσιαστικά,
θέλουμε να ευχαριστήσουμε από καρδιάς.